Debilizm

Jest to schorzenie zaliczane do zwyrodnień układu nerwowego. Nazwa tej przykrej dolegliwości pochodzi od brytyjskiego lekarza, który jako pierwszy opisał chorobę w latach 60 ubiegłego wieku. Oczywiście była ona znana również wcześniej, jednak brakowało profesjonalnych badań, które przedstawiałyby jej podłoże, przyczyny i ewentualne leczenie. Parkinson jest uznawany za chorobę dziedziczną. Dotyka ok. 1% populacji między 40, a 60 rokiem życia. Zdarza się też czasami u osób całkiem młodych. Objawy narastają powoli w przeciągu kilku, a czasami nawet kilkunastu lat. Na początku wiele chorych nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, że coś złego dzieje się z ich ciałem. Oczywiście zauważają, ze są nieco mniej zgrabni, ale tłumaczą to najczęściej wiekiem lub gorszym stanem zdrowia. Dlatego też najczęściej pierwsze objawy są bagatelizowane przez większość chorych. Zauważają oni, że coś jest nie w porządku, dopiero kiedy dochodzi do problemów z utrzymaniem równowagi lub kiedy zaczynają mieć problemy z wykonywaniem zwykłych czynności. Jest to choroba, która ma bardzo powolny przebieg, poszczególne zmiany pokazują się w ciągu nieraz kilkunastu lat, ale mogą doprowadzić do na tyle złego stanu, że konieczne będzie używanie wózka inwalidzkiego, bo zwykłe poruszanie staje się niemożliwe.
Medycyna wyróżnia kilka metod leczenia tej choroby, dodatkowo cały czas trwają liczne badania, dzięki temu można mieć nadzieję, że w przeciągu kilkunastu lat Parkinson zostanie uznany za chorobę w pełni wyleczalną. Poza zażywaniem lekarstw chorym zaleca się regularną gimnastykę i spacery. Przydatna tutaj bywa konsultacja z fizjoterapeutą lub rehabilitantem, którzy pomogą dobrać odpowiednie ćwiczenia do stanu pacjenta. W poprawie jakości życia pomaga terapia mowy, masaże oraz muzykoterapia. Parkinson nie powoduje w sposób bezpośredni śmierci, jest raczej schorzeniem, które sprawia, że znacznie spada zadowolenie z życia. Osoby chore na Parkinsona często chorują na zapalenie płuc, które jest najczęstszą przyczyną ich śmierci.