Czym zajmuje się medycyna sportowa?
Jak sama nazwa wskazuje lekarze specjalizujący się w medycynie sportowej współpracują z osobami, które zawodowo zajmują się uprawianiem sportu. Aby zostać specjalistą sportowym, poprzednio trzeba zyskać tytuł lekarza z drugim stopniem specjalizacji. Jest to skomplikowana dziedzina wiedzy, ponieważ łączy w sobie zagadnienia chirurgii, ortopedii, chorób wewnętrznych, psychologii, kardiologii, metodyki ruchu. O ile sport w formie rekreacyjnej jest polecany niemalże wszystkim, o tyle często się okazuje, że osoby które żyją z zawodowego sportu, są narażone na liczne i częste kontuzje, a także różne choroby i schorzenia. Można mówić o popularnych schorzeniach sportowych jak np. łokieć i bark tenisisty, uszkodzenie ścięgna Achillesa u tancerzy, uszkodzenie łękotki. Dlatego też medycyna sportowa zajmuje się tym zagadnieniem w sposób interdyscyplinarny, sprawdzając co dzieje się w organizmie człowieka, który uprawia sport lub zupełnie tego nie robi.
Lekarze sprawdzają czy dana osoba ma odpowiednie kwalifikacje, aby zajmować się wybraną przez siebie dziedziną sportu, często koniecznie trzeba sprawdzić, czy nie istnieją żadne przeciwwskazania, które mogą być kluczowe przy dłuższym uprawianiu lub nie uprawianiu sportu. Lekarze zajmują się też sprawdzaniem jakie metody żywienia będą najlepsze oraz jak zorganizować trening. Mogą także sprawdzać i na bieżąco kontrolować różne metody stosowane przez sportowców. Są też niezastąpieni przy sprawdzeniu czy dana osoba znajduje się pod wpływem substancji niedozwolonych czyli dopingu. Medyna sportowa jest też ważna w momencie w którym dojdzie do wypadku lub kontuzji. Stosuje się różne metody leczenia, czasami konieczna okazuje się być operacja. Do mniej inwazyjnych metod zaliczamy: elektroterapię, krioterapię, ultradźwięki, laseroterapię, hydroterapię. Wiele osób decyduje się też na lecznice masaże. Działają one odprężająco na cały organizm, zmniejszają napięcie nerwowe. Dzięki niemu reguluje się mięśniowe napięcie, a także zwiększa ogólna odporność organizmu.
Do rozszczepienia — w sensie niezgodności — może dochodzić na granicy między myśleniem a uczuciami, myśleniem a postępowaniem, uczuciami a zjawiskami popędowymi itp. Najczęściej występuje i jest dostępna bezpośredniemu badaniu paratymia i paramimia. Mianem tym określamy odwrotność reakcji emocjonalnych od wyrażanych sądów oraz brak odpowiedniej reakcji mimicznej. Często występuje rozdźwięk między myśleniem a postępowaniem. Sami […]