Gorączka Q
W 1937 roku lekarze po raz pierwszy zaobserwowali chorobę o objawach bardzo podobnych do grypy jednak wywołaną nie przez wirusy ale przez bakterie. Ponieważ przebiegająca z wysoką gorączką choroba po raz pierwszy wystąpiła w australijskim stanie Quessland, nazwano ją gorączką Q. W Europie schorzenia to rozpoznano po raz pierwszy na Bałkanach w 1941 roku. Gorączka Q nazywana jest także gorączką rzeźnikowi oraz gorączką siedmiodniową. Określenia te opisują zagrożoną grupę zawodową oraz czas trwania choroby. Schorzenie to trwa bowiem tydzień i przenoszone jest na człowieka przez bydło owce i kozy. Dlatego też gorączka siedmiodniowa jest chorobą zawodową na którą szczególnie narażeni są rolnicy hodowcy bydła rzeźnicy i pracownicy mleczarni. Pod koniec lat czterdziestych w Szwajcarii i w Badenii w Niemczech wybuchła epidemia która objęła ponad 3000 chorych. Gorączka Q daje objawy przypominające grypę połączoną z zapaleniem płuc. Utrzymują się one przez 7 dni w wyjątkowych przypadkach nawet 14. Gorączka niekiedy pozostawia po sobie uszkodzenia płuc i innych narządów z reguły przemija jednak bez poważniejszych następstw. Gorączka Q jest chorobą zakaźną. Chory zagraża się głównie od zwierząt rzadko od innych osób.
Innym zagadnieniem jest zasypianie w czasie wykonywania czynności. Do częstych obiektywnych objawów, subiektywnie nie odczuwanych jako przykre, należy zasypianie chorego, np. w czasie oglądania programu telewizyjnego czy czytania książki. Senność ta jest przede wszystkim spowodowana wzmożoną męczliwością chorego. Popęd stadny jest najczęściej podwyższony. Chory na ogół nie lubi przebywać w samotności. Dużą radość i przyjemność […]