Podział chorób na nieuleczalne i uleczalne
Choroby dzielimy właściwie na dwie grupy. Takie, które są możliwe do wyleczenia oraz te, które są najzwyczajniej w świecie nieuleczalne. Ta druga grupa nie oznacza jednak natychmiastowej śmierci po wykryciu choroby. Niekiedy trzeba męczyć się wiele lat, walczyć z nią, stawiać opór. Mimo rozwoju techniki, zaciętej wewnętrznej walki, chęci przetrwania są choroby których nie da się w żaden sposób wyleczyć, a co najwyżej zatrzymać lub spowolnić przynajmniej na jakiś czas. Kiedy słyszymy, że jesteśmy chorzy na jedną z takich chorób traktujemy to niemalże od razu jak wyrok śmierci.
Odliczamy godziny i dni. Jest to zdecydowanie złe podejście. Jeżeli będziemy tylko siedzieć i czekać z założonymi rękami na koniec, nic się nie zmieni. Możemy jednak walczyć przez wiele lat, aby mimo wszystko na końcu przegrać. Czy jednak nie warto podjąć każdej próby, byleby tylko móc cieszyć się życiem jeszcze przez kilka miesięcy czy niekiedy nawet wielu lat? Każde życie ludzkie jest warte więcej niż można to opisać słowami. A choroba to dopiero początek.
Innym zagadnieniem jest zasypianie w czasie wykonywania czynności. Do częstych obiektywnych objawów, subiektywnie nie odczuwanych jako przykre, należy zasypianie chorego, np. w czasie oglądania programu telewizyjnego czy czytania książki. Senność ta jest przede wszystkim spowodowana wzmożoną męczliwością chorego. Popęd stadny jest najczęściej podwyższony. Chory na ogół nie lubi przebywać w samotności. Dużą radość i przyjemność […]