Rakowiak oskrzelowy
Rakowiak oskrzelowy jest jedną z najczęściej spotykanych postaci hcterogennej grupy nowotworów, określanych mianem gruczolaków oskrzela. Rakowiak jest nowotworem zarówno histopatologicznie ściśle zdefiniowanym, jak też dobrze określonym klinicznie. Budową mikroskopową odpowiada on rakowiakom przewodu pokarmowego. Składa się z małych, litych, kulistych zgrupowań komórkowych bądź też tworzących układy beleczkowate. Niewielkie komórki wybarwiają się wszystkie jednakowo. Pewna monotonność komórkowa jest bardzo charakterystyczną cechą utkania. Zwykle cytoplazma jest wodojasna, niekiedy jest jednak zdecydowanie kwasochłonna. Ta cecha, jeśli występuje, dotyczy wszystkich komórek w guzie. Komórki rakowiaka przewodu pokarmowego zawierają charakterystyczne ziarnistości, wykazywane za pomocą soli srebra. Ziarnistości te jednak są na ogól trudne do ujawnienia w rakowiakach oskrzelowych. Badanie w mikroskopie elektronowym dostarcza natomiast prawie zawsze danych umożliwiających identyfikację komórek rakowiaka. Warto przy tym podkreślić, że dotyczy to również materiału biopsyjnego utrwalonego rutynowo w formalinie. Zdarzają się jednak odmiany mało dojrzałe, o komórkach wydłużonych. W tych przypadkach ustalenie właściwego rozpoznania biopsyjnego na podstawie niewielkiej ilości materiału może napotykać na trudności. Zrąb rakowiaków jest utworzony zwykle z delikatnej sieci naczyń włosowatych i włókien retikulinowych. Niekiedy w obrębie rakowiaków oskrzeli tkanki łącznej jest więcej, może ona wówczas szkliwieć, bądź też ulegać metaplazji chrzęstnej lub kostnej.
Zmiany w zakresie napędu psychoruchowego są bardzo różne i są odpowiednikiem różnych objawów psychopatologicznych. Otępienie uczuciowe czy. euforia współistnieją z utrudnieniem tak podejmowania, jak i kontynuowania ^czynności. W ciężkich stanach chory może stać sią zupełnie bezczynny, a to może być znaczną przeszkodą np. w rehabilitacji ruchowej. W przypadku istnienia drażliwości lub dysforii podejmowanie czynności może […]