Debilizm

Prawdopodobnie w Polsce, obecnie znajduje się ponad 200 tysięcy osób, których dotknęła choroba Alzheimera. Większość zachorowań zaczyna się po 65 roku życia. Tylko ułamek chorych mieszka w specjalnych ośrodkach i domach starości. Zwykle mieszkają oni razem ze swoimi rodzinami, którzy się nimi opiekują. Najczęściej jest tak, że rodzina nie zauważa pierwszych objawów choroby. Tłumaczy się to w taki sposób, że mama lub tata po prostu zaczęła coraz więcej zapominać, zrobiła się nieco roztargniona. Co jeśli jednak chorzy zaczynają sprawiać niebezpieczeństwo? Są w stanie zrobić sobie przez przypadek krzywdę, zapominając np. wyłączyć gaz lub zakręcić wodę. Często po kilku takich wydarzeniach rodzina decyduje się zamieszkać ze swoimi rodzicami chorymi na Alzheimera. Największy problem polega na tym, że rodziny chorych są pozostawiane same sobie. Owszem mogą zabierać swoich bliskich do lekarzy, gdzie otrzymają lekarstwa, jednak im bardziej choroba będzie postępować tym trudniej będzie się nimi opiekować. Rodzinę niestety czeka wiele zmian i mogą być one trudne do zaakceptowania.

Najlepiej, aby przy chorym cały czas ktoś był, bo może on przypadkiem sobie lub innym zrobić krzywdę. Zdarza się, że chore osoby łatwo wpadają w złość, krzyczą i wyzywają wszystkich wkoło. Zapominają o tym, że musza dbać o swoją higienę, myją się za rzadko lub zapominają to robić.
Bardzo trudno jest zajmować się osobą chorą na Alzheimera, tym bardziej, że leczenie tej dolegliwości wciąż nie istnieje, można raczej mówić o łagodzeniu i zmniejszaniu objawów. Wciąż jednak trzeba pamiętać o tym, że osoba którą się opiekujemy to nasza rodzina, która po prostu wymaga od nas teraz więcej uwagi i troski. Jednak kiedy okaże się, że nie jesteśmy w stanie podołać temu bardzo trudnemu zadaniu nie miejmy wyrzutów sumienia oddając rodziców do specjalistycznego ośrodka. Tam na pewno otrzymają fachową pomoc, a my będziemy mogli ich odwiedzać, aby sprawdzać czy wszystko jest w porządku.