Debilizm

Niektóre osoby ogarnia niepokój, kiedy znajdują się na dużej wysokości. Lęk taki zazwyczaj odczuwa się na otwartej przestrzeni, na przykład w górach na krawędzi przepaści, na moście w pobliżu barierki, na balkonie wysokiego budynku lub nawet w momencie wyglądania przez okno mieszkania na wyższym piętrze. Przepaść, która otwiera się przed człowiekiem odczuwającym taki lęk, fascynuje: przeraża, odpycha, a zarazem absorbuje i przyciąga. Niekiedy wydaje mu się, że jest ściągany w dół lub popychany. Jeśli chodzi o objawy somatyczne, to lęk wysokości wiąże się z możliwością odczuwania zawrotów głowy i nudnościami. Występuje również wzmożone pocenie się i ślinotok. Czynność serca oraz oddech są wolniejsze. Temperatura ciała obniża się. Przyspieszeniu ulega perystaltyka jelit i występuje wzmożone parcie na stolec.
Trzymając głowę w naturalnej pozycji i nie wykonując gwałtownych ruchów można nieco zmniejszyć lęk wysokości. Oczami należy poszukać obiektu, na którym można zawiesić wzrok. Nie wolno patrzeć na poruszające się przedmioty, na przykład na przesuwające się chmury. Nie należy także patrzeć na dół. W górach szczególnie niebezpieczne odcinki należy przejść na czworaka lub czołgając się. Trening pozwala zmniejszyć lęk wysokości. Przekonanie się, że nic się nie stało, pozwala następnym razem zdobyć się na większą odwagę.