Debilizm

Nie wydaje się, by istniał podział doskonały. Dowodem tego wydaje się liczba podziałów i różnice, które między nimi zachodzą. Przede wszystkim zaś dowodem są trudności, na jakie w praktyce napotyka zakwalifikowanie konkretnego chorego do określonej grupy. W swojej klasyfikacji Kępiński przyjmuje i kolejno omawia następujące depresje: 1) depresja endogenna, 2) depresja przełomów biologicznych, 3) depresje objawowe, 4) depresje organiczne, 5) depresje starcze, 6) depresje schizofreniczne, 7) depresje nerwicowe, 8) depresje w psychopatiach, 9) depresje z wyczerpania, 10) depresja szczytu, 11) depresje reaktywne, 12) depresja cywilizacyjna. Niektóre z powyższych grup ulegają dalszemu podziałowi: Depresje przełomów biologicznych (pkt 2) autor dzieli na: a) depresje inwolucyjne, b) depresje wieku młodzieńczego, c) depresje połogowe (poporodowe). Przy czym wyróżnia następujące postaci depresji młodzieńczej (pkt 2b): apatyczno-abuliczna, buntownicza, rezygnacyjna i labilna. W grupie depresji poporodowej (pkt 2c) opisuje postać neurasteniczną, apatyczno-abuliczna, anankastyczną. Grupę depresji objawowych (pkt 3) Kępiński dzieli na różne rodzaje: ,,Do częściej spotykanych depresji objawowych należy zaliczyć zespoły depresyjne występujące po chorobach zakaźnych (depressio postinfectiosa), w niewydolności krążenia (depressio haemodynamica), w zaburzeniach hormonalnych (depressio endocrinologica), w różnego rodzaju zatruciach (depressio toxica), przy długotrwałym używaniu środków narkotycznych i po ich odstawieniu (depressio narcotica). Do depresji objawowych należy także depresja spotykana u alkoholików, zwłaszcza w okresach abstynencji (depressio alkoholica), wreszcie depresje występujące w trakcie używania niektórych środków farmakologicznych (depressio pharmacolo-gica)”. Mówiąc o depresjach organicznych (pkt 4) autor stwierdza: ,,w zespołach psychóorganicznych często pierwszym zwiastunem uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego są depresje” (s. 30) i tu wskazuje na etiologię: miażdżycę, porażenie postępujące, stany po urazach mechanicznych jak i chemicznych mózgu, uszkodzenia naczyniowe mózgu, guzy mózgu. Ponadto wskazuje na możliwość występowania zespołów dysforycznych w encefalopatii po wirusowym zapaleniu mózgu, w głębszych niedorozwojach umysłowych oraz w padaczce.