Starość
Jako starość określa się ostatni okres życia człowieka, rozpoczynający się w wieku około 70 lat. W organizmie człowieka następują charakterystyczne zmiany, które są, efektem naturalnego procesu, starzenia się, a nie choroby. Pierwszą zewnętrzną oznaką starości jest zmniejszenie się elastyczności skóry. Starzenie się w takim, samym stopniu dotyczy narządów zewnętrznych. Niektóre z nich, zmniejszają się, a mięśnie stopniowa zanikają. Zmiany starcze nie omijają mięśnia sercowego, który wyraźnie słabnie i staje, się mniej wydolny. Swoją elastyczność tracą także naczynia, krwionośne. Spada zdolność organizmu do wysiłku zewnętrznego, dlatego starszy człowiek jest mniej sprawny i ma słabszy refleks. W przeciwieństwie, do sprawności fizycznej, sprawność umysłową często udaje się zachować aż do późnych lat życia. Wiele procesów zachodzących w organizmie, starszej osoby nie zostało dotychczas, do końca zbadanych. Wywodzi się z założenia, ze istotną rolę odgrywają zmiany zachodzące na poziomie komórek – najmniejszych jednostek budujących ciało ludzkie. Stwierdzono na przykład, że w komórkach zaczyna gromadzić się duża ilość produktów przemiany materii, które u młodszego człowieka są z komórek usuwane.
Rozpoznanie przyczynowe nie jest tak jednoznaczne, jak się to dość często przyjmuje. Zespoły schizofreniczne są — jak się zakłada — wyrazem chorób z grupy psychoz schizofrenicznych. Ponieważ ich podstawowa przyczyna nie jest znana, dlatego zespoły schizofreniczne, w większości przypadków, należałoby zaliczać do grupy zespołów samoistnych. Nie można jednak wykluczyć, a także i zapominać o innych […]