Kategoria
« »

Starość

Jako starość określa się ostatni okres życia człowieka, rozpoczynający się w wieku około 70 lat. W organizmie człowieka następują charakterystyczne zmiany, które są, efektem naturalnego procesu, starzenia się, a nie choroby. Pierwszą zewnętrzną oznaką starości jest zmniejszenie się elastyczności skóry. Starzenie się w takim, samym stopniu dotyczy narządów zewnętrznych. Niektóre z nich, zmniejszają się, a mięśnie stopniowa zanikają. Zmiany starcze nie omijają mięśnia sercowego, który wyraźnie słabnie i staje, się mniej wydolny. Swoją elastyczność tracą także naczynia, krwionośne. Spada zdolność organizmu do wysiłku zewnętrznego, dlatego starszy człowiek jest mniej sprawny i ma słabszy refleks. W przeciwieństwie, do sprawności fizycznej, sprawność umysłową często udaje się zachować aż do późnych lat życia. Wiele procesów zachodzących w organizmie, starszej osoby nie zostało dotychczas, do końca zbadanych. Wywodzi się z założenia, ze istotną rolę odgrywają zmiany zachodzące na poziomie komórek – najmniejszych jednostek budujących ciało ludzkie. Stwierdzono na przykład, że w komórkach zaczyna gromadzić się duża ilość produktów przemiany materii, które u młodszego człowieka są z komórek usuwane.

Zmiany w zakresie spostrzeżeń zależne są od zmian w zakresie wrażeń i od przewagi wyobrażeń odtwórczych nad spostrzegawczymi. Zrozumiałe, że osoba, której świadomość tkwi w przeszłości, może znacznie słabiej czy bardziej fragmentarycznie odbierać zjawiska aktualne. Główne zmiany mogą tkwić jednak w intelektualnym składniku spostrzeżeń. Sąd realizujący, w związku ze zwolnionym myśleniem, może być opóźniony w […]